το μυαλό λεει ναι...η καρδιά όχι....

Κι όμως αυτο συμβαίνει...

θέλω ν'αποδράσω!

θελω για μια φορά στη ζωή μου να φύγω όσο πιο μακρυά γινεται...

να τους ξεχάσω όλους.. να ζήσω την ζωή όπώς εγω την φαντάζομαι! όπως εγώ θέλω!

όχι όπως θέλουν και αρχησαν να επεμβένουν αυτοί...

αυτοί που νομίζουν πώς τα εχουν ζήσει όλα!και πως πρέπει να μας διδάξουν εμάς τους

πιο νέους να μην κανουμε όλα εκείνα που γιαυτους είναι ανωριμότητα και για μας

αυτά είναι οι καλές μαλακίες που μ'αυτές ζούμε ..και χάρη σ'αυτές καταφέρνουμε

και επιζούμε..

τόρα που ηρέμησα κάπως..λέω να τ'αντεξω..και να μην φύγω τελικά.

Λέω να ζήσω...

αλα θα ζήσω όπως γουστάρω εγώ! όχι όπως θέλουν αυτοί!

μόνο στα όνειρα...μωρο μου σε βρίσκω..

Αχ και να μουν ενα όνειρο σου..ένα μικρό και σύντομο..δεν ζητάω πολλά...

να μ'εβλεπες και να χαμογελούσες..η μήπως οχι;

δεν θες να με δεις;

μου πες πως με πεθύμησες..

δεν το δείχνεις...

είναι κι αυτό ένα απ'τα πολά μυστικά σου..

γιατί δεν μου λες κάτι για σένα;

πες μου..

αδικα μαλώνω με την σιωπή..

πες μου που να σε βρω...που όλο σε χάνω..

Και να φανταστείς ότι πριν κάτι μέρες με έλεγες αγγελο σου..και μου δεινες πολλά φιλιά και τα ζητούσες πίσω..και γω στα έδινα απλόχερα! Χωρίς να ζητώ κάτι.

Και όταν τελειώσει η μέρα αυτή η πολύτιμη ,χανεσαι...

μπορείς τουλάχιστον να μενεις παραπάνω ώρες μάζι μου ή κι αυτο είναι ένα απ΄τα ακατόρθωτα σου;

Μην παρεξηγείς...

έτσι νοιώθω...

μόνο πες μου που να σε βρω..! Αφου συνεχώς σε χάνω!

Σταματα να με σκοτώνεις.