πονάω...γιατι σε αγαπάω...

πάλι μίλω στον εαυτο μου. του ζητάω εξηγήσεις για τα λάθοι που έκανε..

γιατι δεν με ρώτησε πρώτα..γιατί να τα περνάω ολα αυτα τορα..

αλλα φταίω και γω..

φταίω για οτι έκανα..αφησα την καρδια μου να παρασυρθει και τον εαυτο μου να αφεθεί σ'αυτό που νοιώθει...

ακόμα πονάω..

τόσο πολυ που νομίζω πως δεν θα αντέξω αυτο τον πόνο..

με σκοτόνει..νοιώθω την ζωή μου να σβήνεται...

πονάω...

την καρδια μου.. ένα μεγάλο κομμάτι απο σένα είναι εκεί,

πόσο θα ήθελα να με νοιώσεις .. εστω για ένα δευτερόλεπτο

να δεις πώς είμαι μακριά σου! να δεις πόσο θέλω να γυρίσω πίσω και δεν μπορώ..

''πονάω...με την απογνωση μιλάω..μέρα και νύχτα τον ζητάω..γιατι μου το εκανε αυτό? πονάω όποιον κι αν βλέπω τον ρωτάω πο ναν αυτος που αγαπάω..που μου'χει παρει το μυαλό....''

σαγαπώ...τιποτα παραπανω και τιποτα λιγοτερο ...

πέφτω...

πέφτω...

κι όσο πάει χάνομαι..ίσως κάποτε θα χαθώ στις ίδιες μου τις σκέψεις..

η λογική μου χάνεται με τον καιρό...τα μάτια μου θολά.Πάντα κοιτάζουν το κενό..

απο τη μία μιλάει η καρδιά κι απ'την άλη η λογική.. η καρδιά ζητάει πίσω το προσωπο

που αγαπάει.. και η λογική λέει όχι..

Σε κάθε μου βήμα πέφτω..

καθε νέα αρχή τελειώνει σε τραγικό τελος..

πως να ζησω με αυτές τις σκεψεις να με σκοτώνουν...

φταίει η καρδιά. . . που δεν αντέχει...