τωρα αρχιζουν τα δύσκολα...

στης ζωής τα δύσκολα μονοπατια περπαταω παλι

φοβαμαι να κοιτάξω πισω...

φοβαμαι να δω τι γινεται απο δω κα περα..

προτιμω να περπαταω δηθεν ανετη και σίγουρη...

ελπίζω αυτη την φορα να πανε ολα καλα...

μόνη μου..

νοιώθω μόνη..

μόνη μέσα σε χιλιάδες ...είναι σαν να μην υπάρχω, βυθίζομαι στις σκέψεις που με σκοτόνουν

ψαχνω για ένα παράθυρο..να το ανοίξω και να δω ένα οίκειο προσωπο.

ενα προσωπο που να το ξέρω.

Ξέρω πως δεν πρεπει να τα σκέφτομαι αυτά γιατι ήδη έχω εναν άνθρωπο που μαγαπάει

που θελει να είναι μαζι μου, και γω αυτό θέλω μα υπάρχουν στιγμές που κατι με τραβαει πίσω. Κατι μου φέρνει στιγμες και σκεψεις απτα παλια.. και απομακρύνομαι άθελα μου..

Αλλά ξαναγυρνάω στο παρον.. βαρεθηκα ν'ασχολουμε με τα παλια..

βαρεθηκα αυτο το ''κατι'' να με κανει οτι θελει!

κι όλα τελειώσαν...

όλα τελείωσαν..καλός ή κακός..

οι σκιές δεν αγαπάνε......

Μια απλή σκια είμαι μόνο..

που έχει αγαπήσει... όσο κι αν λένε πώς οι σκιές δεν αγαπάνε γιατί δεν εχουνε ψυχή..εγώ λέω το αντίθετο..κι αυτές ψυχές είναι, ψυχές σβησμένες διχως χαρά δίχως χρωμα...διχως σώμα...

αλλά μπορούν να αγαπήσουν..μόνο μια φορά.

Εγώ ξεπέρασα το όριο.Σ'αγάπησα χιλιές φορές.Δεν σκέφτηκα εμένα, ούτε πως θα καταντίσω

ούτε τίποτα. Απλά αγαπησα με όλο μου το είναι...

Και κοίτα πως καταντισα...

μια αθλια εικόνα στο μυαλό ... ετσι μου φένομαι...έτσι αισθανομαι και ίσως να είναι έτσι..

μου λες να μην μιλάω ετσι..δεν είναι σωστό... πιος ξερει δηλαδη τι ειναι για μενα το σωστό;

εσύ; οι φιλοι σου; πιος;

απλος ετσι το λες ..δεν έρχεσαι στην θέση μου... δεν νοιωθεις οπως νοιωθω εγώ τώρα...

εσύ αλλα εχεις στο κεφάλι σου..

Σκέψου και μένα λιγο..

μια μικρή δευτερολεπτη σκέψη ...τιποτα το δύσκολο δεν ζητάω..

εγώ δηλαδη γιατι σε σκεφτομαι καθε λιγο; καθε στιγμη και λεπτο; .....α ναι... γιατι εγω σαγαπαω..

sorry, το ξεχασα πως δεν ισχυει το ίδιο και με σένα...

εγώ απλα είμαι μια σκιά που αγαπά χωρίς να αγαπιέται...

ίσως να είναι αυτος ο κανόνας τών σκιών... ν'αγαπάνε αλλά να μην αγαπιούντε...

ο κανόνας επιβίωσης αυτών των σκιών χώρις αγάπη πιος είναι;

δεν υπάρχει ...

η επιβίωση μου είναι η αγάπη που έχω για σένα... αν σταματίσω να σαγαπώ ίσως να καταντίσω στο δευτερο στάδιο.....

μια σκια χώρις ψυχή....

. . .. .

....αφού το θες δεν παίζω πια στα όνειρα σου...
σ'ευχαριστώ για όσα έζησα κοντά σου..

αν κάποτε θα βρεις καιρό...
εγώ να ξέρεις θα με εδώ!...

μα έτσι είναι οι αγάπες...

..δυστιχώς έτσι είναι και όποιου αρέσει... κάποιοι τολμούν όμως...! αυτοί που τολμούν κάτι θα καταφερουν οι παραπάνω..οι υπόλιποι μένουν στον πάτο..

γιατί τέτοια αδικία ρε?...
εγώ ανείκω στην δεύτερη κατηγορία..απο αυτους που τόλμησαν..αλλά δεν καταφεραν τίποτα, αντίθετα οι ιδιοι πλήγωσαν τον εαυτό τους..
και τόρα αντε να μαζέψεις τα σπασμένα... αντε να αρχήσεις μια καινούρια αρχή που δεν την εχεις προβλεψει ή δεν την εχεις στο ίδιο αναστημα με την περασμένη...





προσπάθησα...αλήθεια προσπαθησα να σε κάνω να ξεχάσεις..να σου κλέισω την πληγη που σου ανοίξαν..
σαγάπησα οσο τίποτα άλλο...με την καρδια μου...
δεν μπορεσες ποτέ να το καταλάβεις..ούτε θα μπορεσεις..γιατι δεν συμβαίνει το ίδιο και σε σένα...δεν νοιώθεις τίποτα πλέον..

εγώ εδωσα για την αγαπη που εχω για σένα και σώμα και ψυχή!...

το μυαλό λεει ναι...η καρδιά όχι....

Κι όμως αυτο συμβαίνει...

θέλω ν'αποδράσω!

θελω για μια φορά στη ζωή μου να φύγω όσο πιο μακρυά γινεται...

να τους ξεχάσω όλους.. να ζήσω την ζωή όπώς εγω την φαντάζομαι! όπως εγώ θέλω!

όχι όπως θέλουν και αρχησαν να επεμβένουν αυτοί...

αυτοί που νομίζουν πώς τα εχουν ζήσει όλα!και πως πρέπει να μας διδάξουν εμάς τους

πιο νέους να μην κανουμε όλα εκείνα που γιαυτους είναι ανωριμότητα και για μας

αυτά είναι οι καλές μαλακίες που μ'αυτές ζούμε ..και χάρη σ'αυτές καταφέρνουμε

και επιζούμε..

τόρα που ηρέμησα κάπως..λέω να τ'αντεξω..και να μην φύγω τελικά.

Λέω να ζήσω...

αλα θα ζήσω όπως γουστάρω εγώ! όχι όπως θέλουν αυτοί!

μόνο στα όνειρα...μωρο μου σε βρίσκω..

Αχ και να μουν ενα όνειρο σου..ένα μικρό και σύντομο..δεν ζητάω πολλά...

να μ'εβλεπες και να χαμογελούσες..η μήπως οχι;

δεν θες να με δεις;

μου πες πως με πεθύμησες..

δεν το δείχνεις...

είναι κι αυτό ένα απ'τα πολά μυστικά σου..

γιατί δεν μου λες κάτι για σένα;

πες μου..

αδικα μαλώνω με την σιωπή..

πες μου που να σε βρω...που όλο σε χάνω..

Και να φανταστείς ότι πριν κάτι μέρες με έλεγες αγγελο σου..και μου δεινες πολλά φιλιά και τα ζητούσες πίσω..και γω στα έδινα απλόχερα! Χωρίς να ζητώ κάτι.

Και όταν τελειώσει η μέρα αυτή η πολύτιμη ,χανεσαι...

μπορείς τουλάχιστον να μενεις παραπάνω ώρες μάζι μου ή κι αυτο είναι ένα απ΄τα ακατόρθωτα σου;

Μην παρεξηγείς...

έτσι νοιώθω...

μόνο πες μου που να σε βρω..! Αφου συνεχώς σε χάνω!

Σταματα να με σκοτώνεις.

bye-bye....

Πάει το καλοκαίρι....

εφυγε κι αυτό..στενοχοριέμαι που τελειώνει...Μικρή μησούσα το χειμώνα,το κρύο που έχει ως αποτέλεσμα τα κρυολογίματα.Ακόμα τον μησώ.

Ο χειμώνας δεν μ'αφήνει να εκφραστώ δεν μπορώ να ζώ στο γκρίζο και στην παγωνιά..Εμένα μ'αρέσει το γλυκό πορτοκαλι-χρυσαφί που έχει το καλοκαιράκι.

Κι όμως ο χειμώνας έδειξε τ'αντίθετο με βάση την τιμωρία μου που τον μησώ. Μου έφερε την αγάπη αλλά με την προιπόθεση να πονάω και να βασανίζομαι μέχρι σήμερα..αλά ετσι πάει..

αγάπη χωρίς πόνο δεν έχει γλύκα.=]

σευχαριστώ χειμώνα . . .

....

.

.

.

.

.

.

.

.

καλή τύχη ! σαγαπώ!

κράτα γερά εαυτέ μου!

. . .

Ζω και ονειρευομαι σαν μικρό παιδί...

.

.

.

.

.

.

αχ .. πότε θα μεγαλώσω;

ποτέ!

πάντα θα είμαι ενα τρελλό και πειραγμένο παιδί! =]]

ρώτησα τα μάτια σου ....

μετά απ΄το φίλι με κοίταξες... κάπως μεθυσμένα θα έλεγα, σαν να ήθελες κάτι να μου πεις...

με κοίταζες με ένα βλέμμα αθωό,απλό και αληθινό...που μέσα πλανιόταν μιια δόση θλήψης.

Σαν να ήθελες να βρείς λίγη αγάπη στο δικό μου βλέμμα...

Εγω σε ξαναφιλισα όμως...ξέρω πως ίσως αυτο που είδα στα μάτια σου μπορει και να το είχα φανταστεί ίσως και να ήταν ψέμα, ίσως και μια ελπίδα που δημιουργήθικε στα μάτια σου απ'τα δικά μου τα αισθήματα για να πιστέψω κάτι άλλο απ'αυτο που φένεται στην πραγματικότητα.

Ένα τραγούδι λέει ''ματια που κλαίνε ..'' ,τα δικά σου ομως απλά με κοιτούσαν δεν δακρυσαν...

...δεν με νοιάζει αν είναι επικύνδινα να τ΄αγαπώ...δεν με νοιάζει αν πληγωθώ! τόσα χρόνια πληγωνομαι απο διάφορους λόγους,ανθρώπους και καταστάσεις! τι θα πάθω απο μια πληγή ακόμα; όσο κι αν πονέσει..δεν με νοιάζει δεν με φοβίζει ο πόνος τον έχω συνιθισει..δεν νοιώθω τίποτα πια...

εκτός απο αγάπη για σένα...μάτια μου...

τώρα όλα εχον φτιάξει!..

μεθυσα και όλα είναι υπέροχα..!

αγάπη μου τη μαλακιες λεμε τορα; δεν βλεπω που πάω...σαγαπάωωω...

μεσα στην ζαλη μου γελασα... για λίγο... και μετά σοβαρεψα απότομα..

μερες..

Οι μερες περνούν, και όσο περνούν αυτές τόσο εγώ βυθίζομαι στις σκέψεις..άραγε με την νέα χρονιά θα τα καταφέρω; ή θα ναι και αυτη μια απο τις πολλές που εχω ζήσει..;;

Οχι δεν ζω.. αναπνέω μόνο..
οι ώρες κυλάνε με γρήγορους ρυθμούς.καλά λέγανε πως η ζωή είναι σύντομη, σε λιγότερο
απο ένα μήνα πιάνω τα 16... αχ.. πόσο τα περίμενα αυτά τα 16..
τόρα είναι μπροστά στα μάτια μου, να με χαιρετάνε και να μου λένε πως θα περάσουν
κι αυτά.
θα περάσουν;
Ναι βρε γιατί ρωτάς;..μου λέει η φίλη μου η σεινηδηση.
μπα τίποτα.. ετσι ρώτησα..


.


.


.


.


για την νέα σχολική και βασανιστική χρονιά που με περιμένει και φέτος θα ήθελα
να κάνω μια ευχή...
μακάρι να περάσει ήρεμα με πολλές επυτιχίες σε όλους τους τομείς και χωρίς υστερίες
και ας ελπίσουμε φέτος να ...ωριμάσουμε επιτέλους..



καλή μου τύχη!

Θέλω να νοιώσω να ζήσω δυνατά την ζώη!

Εκεί που πίστεψα πως τελικά δεν θα τα καταφέρω.. εκεί που νόμιζα πως είμαι εντελώς

άχρηστη στον κόσμο ξαφνικά ήρθε απο το πουθενά μια σκέψη μια δυνατή παρηγοριά!

Μου άλλαξε τελείως τα σχεδια και την διάθεση! Μου έδωσε μια ακόμα αναπνοή μια

ακόμα στάλα αισιοδοξίας!

Η αλήθεια είναι πώς δεν κακοπέρασα αυτό το καλοκαίρι που.... δεν εμοιαζε καθόλου

με τ'αλλα ... Ηταν πολυ θυελλώδης και δεν εννοώ βεβαια με την έννοια του καιρου ;)

αλλά με την έννοια του ότι είχε πολλά σκαμπανεβάσματα... Πέρασα στιγμές που νομιζα

πως τίποτα πια δεν έχει αξια, πως τα εζησα όλα και οτι τελειωσαν οι εκπλήξεις.

Αλλά οχι μόνο δεν τελειωσαν αλλά συνεχίζουν! Με βάση βεβαια αυτης της ωραιας σκεψης!

Το μυστικο είναι και την πιο βαθιά μέσα μας πληγή να την αντιμετωπίζουμε χαρουμενοι οσο

πιο χαρουμενοι τόσο και εκείνη κλείνει πιο γρήγορα!

Θέλω να νοιώσω να ζήσω δυνατά την ζώη!

Ξέρω πως νοιώθεις...

Ξέρω πως νοιώθεις . . .

είσαι πληγωμένος βαθιά..νοιώθεις σαν να σ'εχουν προδώσει

εσύ τα έδωσες όλα και το μόνο που πήρες ήταν η προδοσία..

Ξέρω πως πονάει.Πιστεψε με το νοιώθω εγώ τόρα, τώρα που έχω μεγαλώσει κάπως,

νοιώθω τον πόνο αυτό.Μου ξεριζώνει την καρδιά...και νοιώθω ανασφάλεια.

Μήπως και γυρίσεις πίσω στα δικά σου παλιά και μένα να με ξεχάσεις..

ή μήπως όχι;. Θα με φυλάξεις στο κουτί με τις αναμνήσεις και θα το ξεχάσεις για κάποια

στιγμή...

Και μετά πάλι πληγωμένος ίσως το ανοίξεις...

και δεις μια γνωστή σκιά... Θα είμαι εγώ.. θλιμμένη κάπως... πληγωμένη...

θυμωμένη... αλλά πάντα ένα ζεστό χαμόγελο και ένα γλυκό φιλί θα έχω για σένα..

Ομως η προδοσία θολώνει το μυαλό,κερδίζει έδαφος στην συνήδειση [...]

Αυτή την φορά την προδοσία θα την νοιώσω μόνο εγώ...

Γιατί μόνο εγώ αγαπώ σε αυτή την ιστορία..εσύ απλος με έχεις ως αντικατάστατο

στις μεγάλες σου πληγές.. το ξέρεις και το ξέρω ότι ποτέ δεν θα αντικαταστήσω

αυτήν που σου χει κλέψει την καρδια ...=]

Ίσως γιαυτό ξέρω πως νοιώθεις...