μετά απ΄το φίλι με κοίταξες... κάπως μεθυσμένα θα έλεγα, σαν να ήθελες κάτι να μου πεις...
με κοίταζες με ένα βλέμμα αθωό,απλό και αληθινό...που μέσα πλανιόταν μιια δόση θλήψης.
Σαν να ήθελες να βρείς λίγη αγάπη στο δικό μου βλέμμα...
Εγω σε ξαναφιλισα όμως...ξέρω πως ίσως αυτο που είδα στα μάτια σου μπορει και να το είχα φανταστεί ίσως και να ήταν ψέμα, ίσως και μια ελπίδα που δημιουργήθικε στα μάτια σου απ'τα δικά μου τα αισθήματα για να πιστέψω κάτι άλλο απ'αυτο που φένεται στην πραγματικότητα.
Ένα τραγούδι λέει ''ματια που κλαίνε ..'' ,τα δικά σου ομως απλά με κοιτούσαν δεν δακρυσαν...
...δεν με νοιάζει αν είναι επικύνδινα να τ΄αγαπώ...δεν με νοιάζει αν πληγωθώ! τόσα χρόνια πληγωνομαι απο διάφορους λόγους,ανθρώπους και καταστάσεις! τι θα πάθω απο μια πληγή ακόμα; όσο κι αν πονέσει..δεν με νοιάζει δεν με φοβίζει ο πόνος τον έχω συνιθισει..δεν νοιώθω τίποτα πια...
εκτός απο αγάπη για σένα...μάτια μου...
