νοιώθω μόνη..
μόνη μέσα σε χιλιάδες ...είναι σαν να μην υπάρχω, βυθίζομαι στις σκέψεις που με σκοτόνουν
ψαχνω για ένα παράθυρο..να το ανοίξω και να δω ένα οίκειο προσωπο.
ενα προσωπο που να το ξέρω.
Ξέρω πως δεν πρεπει να τα σκέφτομαι αυτά γιατι ήδη έχω εναν άνθρωπο που μαγαπάει
που θελει να είναι μαζι μου, και γω αυτό θέλω μα υπάρχουν στιγμές που κατι με τραβαει πίσω. Κατι μου φέρνει στιγμες και σκεψεις απτα παλια.. και απομακρύνομαι άθελα μου..
Αλλά ξαναγυρνάω στο παρον.. βαρεθηκα ν'ασχολουμε με τα παλια..
βαρεθηκα αυτο το ''κατι'' να με κανει οτι θελει!
