πέφτω...
κι όσο πάει χάνομαι..ίσως κάποτε θα χαθώ στις ίδιες μου τις σκέψεις..
η λογική μου χάνεται με τον καιρό...τα μάτια μου θολά.Πάντα κοιτάζουν το κενό..
απο τη μία μιλάει η καρδιά κι απ'την άλη η λογική.. η καρδιά ζητάει πίσω το προσωπο
που αγαπάει.. και η λογική λέει όχι..
Σε κάθε μου βήμα πέφτω..
καθε νέα αρχή τελειώνει σε τραγικό τελος..
πως να ζησω με αυτές τις σκεψεις να με σκοτώνουν...
φταίει η καρδιά. . . που δεν αντέχει...
