bye-bye....

Πάει το καλοκαίρι....

εφυγε κι αυτό..στενοχοριέμαι που τελειώνει...Μικρή μησούσα το χειμώνα,το κρύο που έχει ως αποτέλεσμα τα κρυολογίματα.Ακόμα τον μησώ.

Ο χειμώνας δεν μ'αφήνει να εκφραστώ δεν μπορώ να ζώ στο γκρίζο και στην παγωνιά..Εμένα μ'αρέσει το γλυκό πορτοκαλι-χρυσαφί που έχει το καλοκαιράκι.

Κι όμως ο χειμώνας έδειξε τ'αντίθετο με βάση την τιμωρία μου που τον μησώ. Μου έφερε την αγάπη αλλά με την προιπόθεση να πονάω και να βασανίζομαι μέχρι σήμερα..αλά ετσι πάει..

αγάπη χωρίς πόνο δεν έχει γλύκα.=]

σευχαριστώ χειμώνα . . .

....

.

.

.

.

.

.

.

.

καλή τύχη ! σαγαπώ!

κράτα γερά εαυτέ μου!

. . .

Ζω και ονειρευομαι σαν μικρό παιδί...

.

.

.

.

.

.

αχ .. πότε θα μεγαλώσω;

ποτέ!

πάντα θα είμαι ενα τρελλό και πειραγμένο παιδί! =]]

ρώτησα τα μάτια σου ....

μετά απ΄το φίλι με κοίταξες... κάπως μεθυσμένα θα έλεγα, σαν να ήθελες κάτι να μου πεις...

με κοίταζες με ένα βλέμμα αθωό,απλό και αληθινό...που μέσα πλανιόταν μιια δόση θλήψης.

Σαν να ήθελες να βρείς λίγη αγάπη στο δικό μου βλέμμα...

Εγω σε ξαναφιλισα όμως...ξέρω πως ίσως αυτο που είδα στα μάτια σου μπορει και να το είχα φανταστεί ίσως και να ήταν ψέμα, ίσως και μια ελπίδα που δημιουργήθικε στα μάτια σου απ'τα δικά μου τα αισθήματα για να πιστέψω κάτι άλλο απ'αυτο που φένεται στην πραγματικότητα.

Ένα τραγούδι λέει ''ματια που κλαίνε ..'' ,τα δικά σου ομως απλά με κοιτούσαν δεν δακρυσαν...

...δεν με νοιάζει αν είναι επικύνδινα να τ΄αγαπώ...δεν με νοιάζει αν πληγωθώ! τόσα χρόνια πληγωνομαι απο διάφορους λόγους,ανθρώπους και καταστάσεις! τι θα πάθω απο μια πληγή ακόμα; όσο κι αν πονέσει..δεν με νοιάζει δεν με φοβίζει ο πόνος τον έχω συνιθισει..δεν νοιώθω τίποτα πια...

εκτός απο αγάπη για σένα...μάτια μου...

τώρα όλα εχον φτιάξει!..

μεθυσα και όλα είναι υπέροχα..!

αγάπη μου τη μαλακιες λεμε τορα; δεν βλεπω που πάω...σαγαπάωωω...

μεσα στην ζαλη μου γελασα... για λίγο... και μετά σοβαρεψα απότομα..

μερες..

Οι μερες περνούν, και όσο περνούν αυτές τόσο εγώ βυθίζομαι στις σκέψεις..άραγε με την νέα χρονιά θα τα καταφέρω; ή θα ναι και αυτη μια απο τις πολλές που εχω ζήσει..;;

Οχι δεν ζω.. αναπνέω μόνο..
οι ώρες κυλάνε με γρήγορους ρυθμούς.καλά λέγανε πως η ζωή είναι σύντομη, σε λιγότερο
απο ένα μήνα πιάνω τα 16... αχ.. πόσο τα περίμενα αυτά τα 16..
τόρα είναι μπροστά στα μάτια μου, να με χαιρετάνε και να μου λένε πως θα περάσουν
κι αυτά.
θα περάσουν;
Ναι βρε γιατί ρωτάς;..μου λέει η φίλη μου η σεινηδηση.
μπα τίποτα.. ετσι ρώτησα..


.


.


.


.


για την νέα σχολική και βασανιστική χρονιά που με περιμένει και φέτος θα ήθελα
να κάνω μια ευχή...
μακάρι να περάσει ήρεμα με πολλές επυτιχίες σε όλους τους τομείς και χωρίς υστερίες
και ας ελπίσουμε φέτος να ...ωριμάσουμε επιτέλους..



καλή μου τύχη!

Θέλω να νοιώσω να ζήσω δυνατά την ζώη!

Εκεί που πίστεψα πως τελικά δεν θα τα καταφέρω.. εκεί που νόμιζα πως είμαι εντελώς

άχρηστη στον κόσμο ξαφνικά ήρθε απο το πουθενά μια σκέψη μια δυνατή παρηγοριά!

Μου άλλαξε τελείως τα σχεδια και την διάθεση! Μου έδωσε μια ακόμα αναπνοή μια

ακόμα στάλα αισιοδοξίας!

Η αλήθεια είναι πώς δεν κακοπέρασα αυτό το καλοκαίρι που.... δεν εμοιαζε καθόλου

με τ'αλλα ... Ηταν πολυ θυελλώδης και δεν εννοώ βεβαια με την έννοια του καιρου ;)

αλλά με την έννοια του ότι είχε πολλά σκαμπανεβάσματα... Πέρασα στιγμές που νομιζα

πως τίποτα πια δεν έχει αξια, πως τα εζησα όλα και οτι τελειωσαν οι εκπλήξεις.

Αλλά οχι μόνο δεν τελειωσαν αλλά συνεχίζουν! Με βάση βεβαια αυτης της ωραιας σκεψης!

Το μυστικο είναι και την πιο βαθιά μέσα μας πληγή να την αντιμετωπίζουμε χαρουμενοι οσο

πιο χαρουμενοι τόσο και εκείνη κλείνει πιο γρήγορα!

Θέλω να νοιώσω να ζήσω δυνατά την ζώη!

Ξέρω πως νοιώθεις...

Ξέρω πως νοιώθεις . . .

είσαι πληγωμένος βαθιά..νοιώθεις σαν να σ'εχουν προδώσει

εσύ τα έδωσες όλα και το μόνο που πήρες ήταν η προδοσία..

Ξέρω πως πονάει.Πιστεψε με το νοιώθω εγώ τόρα, τώρα που έχω μεγαλώσει κάπως,

νοιώθω τον πόνο αυτό.Μου ξεριζώνει την καρδιά...και νοιώθω ανασφάλεια.

Μήπως και γυρίσεις πίσω στα δικά σου παλιά και μένα να με ξεχάσεις..

ή μήπως όχι;. Θα με φυλάξεις στο κουτί με τις αναμνήσεις και θα το ξεχάσεις για κάποια

στιγμή...

Και μετά πάλι πληγωμένος ίσως το ανοίξεις...

και δεις μια γνωστή σκιά... Θα είμαι εγώ.. θλιμμένη κάπως... πληγωμένη...

θυμωμένη... αλλά πάντα ένα ζεστό χαμόγελο και ένα γλυκό φιλί θα έχω για σένα..

Ομως η προδοσία θολώνει το μυαλό,κερδίζει έδαφος στην συνήδειση [...]

Αυτή την φορά την προδοσία θα την νοιώσω μόνο εγώ...

Γιατί μόνο εγώ αγαπώ σε αυτή την ιστορία..εσύ απλος με έχεις ως αντικατάστατο

στις μεγάλες σου πληγές.. το ξέρεις και το ξέρω ότι ποτέ δεν θα αντικαταστήσω

αυτήν που σου χει κλέψει την καρδια ...=]

Ίσως γιαυτό ξέρω πως νοιώθεις...